CDW KOMT KNAP TERUG.

Ook in de return tegen DVSU leek het er lange tijd op dat CDW met lege handen zou staan op de Olympus, de thuishaven van DVSU. Ook op Mariënhoeve waren de Utrechters destijds al winnaar met 2-4. Dat CDW licht gehavend aantrad was een feit maar zeker geen excuus voor het zeer matige weerwoord in de eerste helft die de thuisploeg met 3-1 afsloot. Een dubbele wissel en een aanpassing in spelstijl hadden na de rust effect, een beter CDW knokte zich in extremis nog naar een 3-3 gelijkspel.
Geen grip.
Natuurlijk, als je als CDW om uiteenlopende redenen moet beginnen met Frank Barte, Floris van Dijk, Rosh Rigter en Thijs Wiegers op de bank moet er geschoven worden met mensen. Meevaller was dan nog dat Ingmar de Wit wel kon spelen, dat was tot de warming-up ook nog onzeker. Met 4 man achterin en 3 op het middenveld bleek al snel dat allereerst CDW super moeilijk in de wedstrijd kwam, en zeker ook dat er op geen enkele manier grip op het middenveld te krijgen was. Dat was er wel bij DVSU waar nummer 8 spelmaker Shamier Coffie meestal veel te veel ruimte kreeg. Op enkele plaagstootjes na in de eerste 10 minuten waarbij bij een daarvan Ingmar de Wit net naast knalde en ook Pim Plantinga schoot goed in, Lee McFadden redde bekwaam. Verder kwam CDW er zelden aan te pas. Al binnen het kwartier zag Coffie de loopactie van spits Jesse de Wayer, het steekballetje was prachtig, de afronding ook, de 1-0 lag achter Ibi. Dat schudde CDW niet wakker, integendeel, na twee te korte inspeelballen waarvan de laatste terug op keeper Ibi gleed onze keeper uit en zette Coffie zijn team op 2-0. De zwakke periode was daarmee nog niet voorbij, maar DVSU kon verder ook geen aanspraak maken op grootse daden. Na ruim een half uur herpakte ons middenveld zich wat en dat had direct gevolgen voor het spel vooruit. Dat ging zowaar even lekker lopen en niet onverdiend werd het 2-1. De basis legde Pim Plantinga die er op rechts vandoor ging en langs 2 man flitste. Pim zette goed voor, Jens van Doorn had zich prima vrijgelopen en hij rondde goed af. Dat gaf weer hoop, maar kort daarna werd het gat weer 2 doelpunten. Dat mag scheids Gerritsma zich aanrekenen die liet ondanks een vlagsignaal van zijn assistent toe dat Shamier Coffie de bal mocht spelen ondanks dat hij een meter buitenspel stond. DVSU mocht door en het werd 3-1, tevens ruststand.
Omzetting en dubbele wissel.
De dubbele wissel, Max Hoogduin en Lars Mulder er uit voor Rosh Rigter en Thijs Wiegers was een tactische, met nu 3 man achterin en 4 middenvelders moest de aanvoer naar de gevaarlijke spitsen van DVSU zo veel mogelijk afgestopt worden. Dat brengt risico’s met zich mee, maar het bracht CDW wel langzaam in de wedstrijd. Aanvankelijk leverde dat nog niet al te veel op, de thuisploeg bleef af en toe gaatjes vinden om op Ibi af te gaan maar profiteren konden ze niet. Met nog een half uur te gaan pakte CDW de regie over en werd de druk verlegd. Met resultaat, in de 65e min. ging Jens van Doorn er op links vandoor en uit zijn afgemeten voorzet werkte Thijs Wiegers de 3-2 fraai in het doel. CDW voelde dat het nog kon, een remise behoorde vanaf dat moment zeker nog tot de mogelijkheden. Na 68 min. was de pijp voor Ingmar de Wit leeg, nog ruim 25 minuten, vandaag net lang genoeg voor de niet geheel fitte Floris van Dijk. DVSU kon en deed aanvallend niet veel meer, hun enige wapen waren de lange ballen op spits Jesse, die dan doorkopte, maar hij stond meer en meer op een eiland. Dan gaan we maar tijdrekken en de zaak vertragen dacht de thuisploeg vanaf de 3-2. Vooral hun nummer 10 Boujellad lag veelvuldig kermend op het kunstgras. Dat had scheids Gerritsma wel door, het leverde bijna 7 minuten naspelen op. Maar dat had CDW niet nodig om gelijk te maken. En ook die 3-3 in minuut 88 was een mooie. Yoeri Lakerveld en Jens van Doorn combineerden op links door de Utrechtse linies. Lakie zette voor en Floris van Dijk kwam op het juiste moment voor zijn man om binnen te tikken. Daarna zat er voor beide teams niets meer in, echte kansen leverden de laatste extra minuten niet meer op. Natuurlijk was CDW aan de ene kant teleurgesteld, de voorsprong op de achtervolgers liep terug, maar men kon best tevreden zijn over de veerkracht na een 3-1 achterstand. VVZ en Jonathan wonnen, die liepen dus 2 punten in. Volgende afspraak, Paaszaterdag op Mariënhoeve tegen Bunnik’73.
CDW speelde met; Ibrahim el Salih – Max Hoogduin (Thijs Wiegers) – Roan van Zalingen – Robbin van den Berg – Tim van Ravenhorst – Yoeri Lakerveld – Bart van de Leemkolk – Lars Mulder (Thijs Wiegers) – Pim Plantinga – Ingmar de Wit (Floris van Dijk) en Jens van Doorn.