Zondag 1, seizoen 2000/2001

De verslagen zijn gebaseerd op artikelen uit de Wijkse Courant en het Utrechts Nieuwsblad

3 september 2000: Kon HFC- CDW (4-1)
Opstelling: Timo Freen, Marco Lakerveld, Ronald van Bemmel, Patrick Dijkstra (65-Mark van Winsen), Bob van Leeuwen (45-Peter Straver), Matty van Leeuwen, Olof Mes, Remco Noordam, Fabio Bovo (67- Eric Klarenbeek), Erik Denis en Eric van Lavieren.
Scoreverloop: 27e minuut 1-0, 39e minuut 2-0, 47e minuut 3-0, 69e minuut 4-0, 78e minuut 4-1 (Eric Klarenbeek)
Verslag: De koninklijke voetbalploeg uit Haarlem promoveerde vorig jaar vanuit de derde klasse naar de tweede. Voor dit jaar hoopten zij hoge ogen te gooien. De gehandicapte ploeg van René Versteeg stond een lastige partij voor de boeg. Het eerste halfuur werden de Wijkenaren compleet overklast, de thuisploeg vergat echter te scoren. CDW kreeg zelfs een levensgrote mogelijkheid om op 0-1 te komen. Fabio Bovo hoefde alleen maar binnen te tikken, het grote talent schoot helaas voor de meegereisde fans over. HFC schrok weer wakker en voor de rust stond er al 2-0 op het bord. “Nadat zij na de pauze gelijk 3-0 maakten, was alles over en uit. Wij verloren vooral de slag op het middenveld, dat werd helemaal overlopen. Mark van Winsen kon er nog 3-1 van maken, maar in plaats daarvan werd het uit de counter hierop volgend 4-0. Eric Klarenbeek kopte nog goed de 4-1 binnen en met wat meer geluk hadden we er nog een gemaakt, iets wat redelijker was geweest. Dat neemt niet weg dat zij een goede ploeg vormden en verdiend wonnen. Voor ons was het een leerzame dag”, vond Versteeg. Terug

10 september 2000: CDW – OSV (2-4)
Opstelling: Timo Freen, Marco Lakerveld, Ronald van Bemmel, Mark van Winsen, Peter Straver, Matty van Leeuwen, Olof Mes (75-Pascal Jungeburt), Remco Noordam (28-Patrick Aletoe), Fabio Bovo (45-Ronald Slagmolen), Eric Klarenbeek en Eric van Lavieren.
Scoreverloop: 2e minuut 1-0 (Peter Straver), 35e minuut 1-1, 45e minuut 1-2, 65e minuut 1-3, 88e minuut 1-4, 89e minuut 2-4 (Peter Straver)
Verslag: (Wijkse Courant 13 september 2000)

OSV legt zwakheden bloot, CDW loopt op tegen tweede nederlaag 
Tegen een nederlaag oplopen kan altijd, er moeten nu eenmaal winnaars en verliezers zijn. Soms zijn nederlagen echter te voorkomen. Zondag speelde CDW thuis tegen OSV uit Amsterdam. Het eerste half uur liep volkomen naar wens, een tegentreffer en het uitvallen van Remco Noordam bracht de ploeg volledig uit haar evenwicht. Stuurloos en zonder werklust liep de ploeg tegen de lamp, 2-4. “Wij hebben de tegenstander in de goede zetel gebracht daar hoefden ze zelf niets voor te doen”, meende trainer René Versteeg. Al voor aanvang van de competitie wisten de Wijkenaren dat ze een moeilijk jaar tegemoet zouden gaan. Veel ervaren spelers zijn weggegaan en daarvoor in de plaats is alleen jong talent gekomen. Zondag stonden verder nog Gerbert Wiegers, enkelblessure, Paul Piet, vakantie, Erik Denis, hamstringblessure, Bob van Leeuwen, wegens ziekte, en de geschorste Kevin de Heus langs de lijn te kijken. Spelers die naast ervaring en voetballend vermogen ook nog eens wat werklust toevoegen aan een ploeg. Het gebrek hieraan was desastreus. Het eerste half uur was er nog niets aan de hand. Al in de eerste minuten zorgde Peter Straver, voor de wedstrijd gehuldigd voor zijn tweehonderdste wedstrijd, voor de openingstreffer. Eric Klarenbeek gaf voor, Straver nam aan, maakte een schijnbeweging en schoot onhoudbaar de 1-0 binnen. De thuisploeg viel aan en de vleugelspelers Remco Noordam en Klarenbeek waren bij vlagen niet te stuiten. Verdedigend was alles in orde en OSV kwam er niet aan. Vijf minuten werden de ploeg fataal.

Wissel 
Net voor het half uur kreeg Remco Noordam een harde tik van achteren, zonder dat de bal in de buurt was, met een blessure tot gevolg. Wisselen was de enige optie; een angel viel zo weg. De onvoorspelbare rechterspits hield steeds meerdere mensen bezig. Na de wissel konden de meesten zich op een andere opdracht richten waardoor OSV verder naar voren kon gaan spelen. Nog geen driehonderd tellen later werd het 1-1. Mark van Winsen verloor een duel om de bal, een steekbal legde een gat bloot. Door gebrek aan rugdekking kon één van de spitsen voor de gelijkmaker zorgen. De thuisploeg was in twee klappen de tel kwijt en vond deze niet meer terug. Nog net voor de pauze viel de beslissing. Marco Lakerveld beging in de zestienmeter een overtreding en resoluut floot de arbiter voor een strafschop, 1-2. Knock-out ging de ploeg richting de kleedkamers. René Versteeg probeerde door middel van wat omzettingen nog te redden wat er te redden viel. Straver werd vanaf het middenveld een linie doorgeschoven en achterin moest de ploeg na het doorschuiven van Ronald van Bemmel één op één gaan spelen.

Geen zin 
Dit alles moest leiden tot meer druk op het doel van de tegenstander. En weer kreeg de ploeg in de eerste minuten de kans om te scoren. Matty van Leeuwen had de bal bij de tweede paal voor het intikken, maar vergat dit en schoot over. De Wijkse elf zagen in dat ze moesten aanvallen, maar het leek wel of ze hier geen zin in hadden. Met de hoofden naar beneden probeerden zij een verloren zaak recht te zetten. Het ontbrak aan echte wil, de ploeg zocht naar een echte leider. Een persoon zoals Willem van Oudbroekhuizen in een recent verleden was. Omdat de middenvelders wel naar voren liepen, maar bij balverlies minder meeverdedigden, werden daar de gaten steeds groter. Het was een kwestie van afwachten voor de Amsterdamse gasten. Olof Mes leed balverlies waardoor er achterin weer een niet opgevuld gat viel. Lakerveld liet zich te gemakkelijk uitspelen, alles stond wagenwijd open. Keeper Timo Freen moest toezien hoe een tegenstander de bal aan kon nemen en de hoek voor het uitzoeken had, 1-3. De slotminuten brachten nog twee doelpunten. Na de 1-4 ramde Peter Straver nog een keer de frustraties uit zijn lichaam, de bal plofte hard in de netten tot 2-4.

Weinig zelfvertrouwen
“Een gebrek aan ervaring, dat is duidelijk”, meende Versteeg na de wedstrijd, “positioneel maken we bijvoorbeeld teveel fouten. De eerste goal was er geen rugdekking, de tweede was een wat onbezonnen overtreding. Zeker gezien de situatie waarin we zitten zal de ploeg wat gedisciplineerder met alles moeten omgaan. We spreken af dat de rugdekking verzorgd moet zijn maar de uitvoering zie ik soms niet terug. En verder straalden we gewoon te weinig zelfvertrouwen uit. Kijk, het eerste half uur spelen we goed, het uitvallen van Remco was een bijzondere aderlating. Er viel gewoon wat dreiging weg, met name voorin. Maar dan nog, vorige week verloren we terecht maar door details. Vandaag was het precies hetzelfde. De kleine dingen maakten het verschil. Voetballend misten we de afwezigen natuurlijk wel, maar in de eerste fase liet de rest zien dat het ook wel ging. Het is gewoon frustrerend om te zien dat het dan toch nog fout gaat. OSV hoefde niet eens aan te dringen, we verloren zo in grote mate van onszelf.

17 september 2000: JOS/Watergraafsmeer – CDW (3-0)
Opstelling: Robin van Gelderen, Marco Lakerveld, Ronald van Bemmel, Mark van Winsen (55-Paul Piet), Peter Straver (85-Patrick Dijkstra), Matty van Leeuwen, Olof Mes, Fabio Bovo, Erik Denis, Eric Klarenbeek en Eric van Lavieren (67-Ronald Slagmolen)
Scoreverloop: 45e minuut 1-0, 57e minuut 2-0, 90e minuut 3-0
Verslag: In de eerste helft hadden de Wijkenaren volop mogelijkheden om de score te openen. Matty van Leeuwen en Ronald van Bemmel zagen hun inzetten van de doellijn weggehaald worden en Fabio Bovo schoot tegen de voet van de keeper. Met nog een minuut tot de thee beging een verdediger een onnodige overtreding en kreeg de thuisploeg een strafschop die onberispelijk werd ingeschoten, 1-0. Peter Straver werd in de tweede helft net buiten het strafschopgebied neergehaald, maar de man in het zwart zag dat niet. Uit de tegenaanval kregen de Amsterdammers een corner die doeltreffend werd afgerond, 2-0. CDW zette alles op alles, maar werd naar een onverdiende 3-0 nederlaag gecounterd. Ook toen een kwartier voor tijd een speler van JOS met rood uit het veld werd gestuurd, wist CDW het veldoverwicht niet in een doelpunt om te zetten. Behalve de wedstrijd verloor CDW ook Peter Straver, die geblesseerd uitviel. “Voetballend gaat het uitstekend, alleen ontbreekt de efficiency. We moeten keihard knokken, het vertrouwen is er. De volgende twee partijen worden zes punten wedstrijden, tegen ’t Gooi en SDO die dicht bij staan. Daarna kunnen we zien waar we staan,” meende Versteeg. Terug

24 september 2000: CDW – SDO (2-2)
Opstelling: Robin van Gelderen, Marco Lakerveld, Ronald van Bemmel, Mark van Winsen (70-Patrick Dijkstra), Paul Piet, Peter Straver, Matty van Leeuwen, Olof Mes, Erik Denis (80-Jeroen Leytens), Eric Klarenbeek (57-Fabio Bovo) en Eric van Lavieren.
Scoreverloop: 32e minuut 1-0 (Peter Straver), 51e minuut 2-0 (Peter Straver), 70e minuut 2-1, 76e minuut 2-2.
Verslag: (Wijkse Courant 27 september 2000)

Eerste punt voor CDW, Wijkenaren hardwerkend naar gelijkspel
Hard werken was voor de zondagvoetballers van CDW het motto. Na de eerste drie wedstrijden verloren te hebben, moesten zij zich uit het dal zien te knokken. Tegen SDO uit Bussum ging het een uur goed, helaas duurt een partijtje voetbal bij de senioren negentig minuten. Een 2-0 voorsprong werd in de laatste minuten uit handen gegeven, de einduitslag werd 2-2. Vooral op het middenveld verloor de ploeg de slag. “Toch hebben de jongens een compliment verdiend,” vertelde René Versteeg.
Het was een schot waarvan er misschien één op de honderd ingaan. SDO bouwde op rechts aan een aanval. Olof Mes sloot de ruimte en zijn tegenstander speelde de bal naar de rand van de zestienmeter. Marco Lakerveld zorgde er voor dat terugleggen voor de aangespeelde man de enige optie was. De bal rolde naar een Bussummer die alle tijd had om aan te leggen. Deze plaatste de bal meer dan geweldig richting kruising. Robin van Gelderen keek aan de grond genageld toe hoe het ronde projectiel via de lat in het net verdween 2-2. “Hoewel het een schitterende goal was, was het niet eens een kans,” sputterde Versteeg tegen. Verdiend was het wel, de gasten waren technisch de thuisploeg over negentig minuten de baas. Daartegenover stond dat CDW meer strijd aan de dag legde. “De laatste weken verloren we steeds terwijl we voetballend niet eens zo slecht waren. Nu weten de jongens dat ze hard moeten werken om uit de ongelukkige situatie te komen waarin we zitten. Wij hebben nu het gevoel dat zij de noodzaak er van inzien. Donderdag hebben we niet zo lang getraind maar daarna wel veel gepraat en dat heeft geholpen. Soms moet dat zo. Verder zijn we met zijn allen gaan vissen en dat heeft ons nog dichter bij elkaar gebracht.” Zei de trainer voor de wedstrijd. Een ander groot winstpunt was dat de ziekenboeg aan het uitdunnen is. Peter Straver stond op zijn beste plek, in de spits. De Wijkse doelpuntenmaker liet ook weer eens zien waarom dat zijn positie is. Vaak een aanspeelpunt en vooropgaand in de strijd maar vooral scherp voor het doel. Al na drie minuten had hij de score kunnen openen. Een lange bal van Erik Denis viel bij de tweede paal, maar de nummer negen kopte bij de tweede paal over. De gasten waren echter gewaarschuwd en wisten wie er in de gaten moest worden gehouden. SDO nam hierna het heft in handen. De thuisploeg liet zich te ver terugzakken waardoor zij makkelijk konden zoeken naar de openingen via de vleugels. Voor het thuispubliek was het maar goed dat de voorzetten niet aankwamen, waardoor het echte gevaar uitbleef. De linies van de Wijkenaren sloten niet goed aan en elke afvallende bal of lange trap was voor de Bussummers die zodoende de druk alleen maar op konden voeren. Aan de andere kant stond de organisatie bij CDW wel goed. De vleugelverdedigers Eric van Lavieren en Olof mes speelden naar behoren en lieten hun tegenstanders weinig kansen. Als het nodig was, vingen Paul Piet en Marco Lakerveld het gevaar op. Zo ontstond er een strijd waarin de mogelijkheden schaars waren en het spel ging om wie de eerste fout zou maken. Van Lavieren zette een actie op en had alle ruimte. Niemand nam echter zijn positie achterin over. De rechtsback speelde een medestander in, maar deze verloor de bal. De gasten vlogen meteen zijn hoek in. Van Gelderen moest uit zijn doel komen. De keeper kreeg de bal op zijn knie, een tweede tegenstander ving deze op en had een open doel. De Bussummer vond de afstand klaarblijkelijk te ver, kapte eerst en probeerde toen voor te geven. Schieten was misschien een succesvollere oplossing geweest. Het foutje van het niet overnemen liep zo met een sisser af. CDW was vooral gevaarlijk uit standaardsituaties, via ballen van Denis en Eric Klarenbeek. Na bijna een half uur gespeeld te hebben, zorgde Matty van Leeuwen voor een Wijkse corner. Klarenbeek trapte deze goed strak voor richting het doel. Straver kwam voor zijn tegenstander en kopte, een beetje tegen de verhouding in, de 1-0 in de touwen. Het doelpunt viel wel op een goed moment en het gaf de thuisploeg het nodige vertrouwen in een goede afloop. SDO was tijdelijk uit het veld geslagen. Na de theepauze liet de Wijkse aanvoerder nog een keer zijn grote waarde zien. Paul Piet speelde hem goed over de grond in. Aannemen, draaien en schieten; drie handelingen die volgden. Juichen en weglopen waren de laatste. Met een droge schuiver verschalkte Straver de keeper voor de tweeede keer, het scorebord stond ondanks de protesten wegens vermeend buitenspel op 2-0. Eindelijk leek het René Versteeg en zijn manschappen eens een keer mee te zitten. De gasten dachten na de rust aan te zetten en op zoek te gaan naar de gelijkmaker. Nu keken zij verbijsterd toe hoe CDW de voorsprong had vergroot. Iedereen die de thuisploeg een warm hart toedroeg, zag in dat de eerste overwinning misschien wel binnengehaald kon worden. SDO zat in een dip. Toch kwamen er barsten in het Wijkse bastion. Zo moest Klarenbeek, een speler die de bal nog wel eens vast wist te houden, naar de kant wegens een blessure. Omdat ook zijn medespelers er doorheen kwamen te zitten, was er voor zijn vervanger, Fabio Bovo, weinig eer meer te behalen. De jongeling stond te vaak tegen een overmacht, het balverlies nam hand over hand toe. De vermoeidheid sloeg toe en de angst leek de overhand te krijgen. Vooral de Wijkse middenvelders waren op. De gasten kregen de partij weer in handen en voerden de druk op. Zelfs van Lavieren kon de gaten aan zijn kant niet alleen dichtlopen. Hij werd via een een-tweetje uitgespeeld en zag hoe de bal voorgegeven werd. Van Gelderen zag de bal precies op het hoofd van een tegenstander komen en die kon ongedekt de 2-1 inkoppen. Er waren nog meer dan vijftien minuten te spelen, de thuisploeg zat er al volledig doorheen. De Wijkse eenheid knokte nog voor wat ze waard was en hield de gasten goed weg van het doel. Echt uitgespeelde aanvallen hadden zij niet. Het schot van 25 meter viel vijf minuten voor tijd zo maar binnen. Toch was de uitslag gezien het beeld van de wedstrijd terecht. “Het is zeker niet onterecht,” meende ook Versteeg, “Het is wel zuur gezien de strijd die men leverde. Achterin speelden we vanuit een goede organisatie. We hadden er voor gekozen op het middenveld meer positioneel te dekken. Daar moest echter meer loopwerk voor worden verricht en dat brak ons uiteindelijk op.” Al met al was de trainer niet ontevreden. “De instelling was goed, de taken werden goed uitgevoerd en dat is een groot winstpunt. De vorige partijen verloren we nog op details, de kleine dingetjes. Vandaag gaven we weinig weg. Nu moeten we nog groeien, zodat we dit de volle negentig minuten vol kunnen houden. We moeten niet vergeten dat er jongens bijgekomen zijn die vorig jaar lager speelden, jeugdspeler waren of op andere posities stonden. Zij gaan het steeds beter doen. Daar gaan we aan werken en dan komt het best wel goed,” aldus Versteeg. Terug

8 oktober 2000: CDW – Quick 1890 (4-1)
Opstelling: Timo Freen, Marco Lakerveld (46-Kevin de Heus), Ronald van Bemmel, Mark van Winsen (78-Fabio Bovo), Paul Piet, Peter Straver (57-Gerbert Wiegers), Matty van Leeuwen, Erik Denis, Jeroen Leytens, Eric Klarenbeek en Eric van Lavieren.
Scoreverloop: 14e minuut 1-0 (Jeroen Leijtens), 41e minuut 2-0 (Erik Denis), 81e minuut 3-0 (Fabio Bovo), 85e minuut 4-0 (Gerbert Wiegers), 87e minuut 4-1.
Verslag: Vorige week speelden de elf van CDW vriendschappelijk tegen eersteklasser Hercules en zij wonnen met 0-1. “Eindelijk pakten de spelers op en was hen duidelijk wat er verwacht werd. Het vertrouwen was er weer”, begon trainer René Versteeg, “dat vertaalde zich goed naar deze partij.” De gasten hadden een individueel goede ploeg, een agressief en goed georganiseerd spelend CDW overklaste hen echter. In de eerste helft hadden de Amersfoorters meer balbezit zonder echt gevaarlijk te zijn. De thuisploeg kreeg wel vier mogelijkheden. Matty van Leeuwen zette goed door en gaf voor, jongeling Jeroen Leytens lette goed op en tikte de 1-0 binnen. Mark van Winsen soleerde langs drie man maar zag zijn voorzet weggewerkt worden. De inlopende Erik Denis nam de bal in een keer en vanaf een meter of twintig vloog deze als een granaat achter de doelman, 2-0. Het uitvallen van Marco Lakerveld bracht de Wijkenaren niet van hun stuk, zij gingen gewoon door. Gerbert Wiegers, eindelijk een beetje terug, viel in voor Peter Straver en dat bracht de nodige rust bij de thuisploeg. Fabio Bovo was nog geen anderhalve minuut als invaller in het veld of hij maakte 3-0. Wiegers scoorde 4-0 en toen was de wedstrijd natuurlijk gespeeld. Quick maakte vlak voor tijd met een mooi afstandsschot nog 4-1. “Naarmate de eerste helft vorderde kregen we steeds meer grip op de partij. Uiteindelijk was het verdiend en viel er niets op af te dingen.

15 oktober 2000: Zeist – CDW (0-7)
Opstelling: Timo Freen, Kevin de Heus, Ronald van Bemmel, Mark van Winsen (61-Gerbert Wiegers), Paul Piet, Peter Straver, Matty van Leeuwen, Erik Denis, Jeroen Leytens (90-Fabio Bovo), Eric Klarenbeek (55-Olof Mes) en Eric van Lavieren.
Scoreverloop: 15e minuut 0-1 (Mark van Winsen), 29e minuut 0-2 (Jeroen leytens), 35e minuut 0-3 (Peter Straver), 51e minuut 0-4 (Mark van Winsen), 73e minuut 0-5 (Matty van Leeuwen), 80e minuut 0-6 (Peter Straver), 88e minuut 0-7 (Kevin de Heus).
Verslag: Zeist aanvaller Mario Galmo had “op de stip” in het Utrechts Nieuwsblad opgemerkt dat het wel goed zou komen met zijn ploeg. Zeist was immers alleen door HFC weggespeeld. Zijn opmerking werkte als doping op de Wijkenaren. Na de goede overwining tegen Quick was het zaak om het spel vast te houden. De thuisploeg begon beter aan de partij maar al snel viel bij CDW de puzzel in elkaar. Kevin de Heus speelde in de plaats van de geschorste Marco Lakerveld. De eerste kans betekende de eerste goal. Mark van Winsen tikte een gelost schot van Erik Denis binnen. Daarna was het nog maar één ploeg die het spel dicteerde: CDW. Binnen het half uur stond de 0-2 op het bord. Ronald van Bemmel poogde Alberto Tomba na te doen en slalomde langs enkele tegenstanders. Op het goede moment gaf hij een steekpass waaruit Jeroen Leytens de 0-2 scoorde. Nog voor de pauze werd het 0-3. Peter Straver ging op de keeper af, omspeelde deze, maar werd door hem foutief afgestopt. Een vrije trap en een rode kaart waren het gevolg. Straver verergerde het leed door de bal keihard in de kruising te schieten. Mark van Winsen maakte uit een pass van Eric Klarenbeek 0-4. Matty van Leeuwen, Peter Straver en Kevin de Heus maakten het zevental vol. “Het had dubbel zoveel kunnen zijn, gezien de mogelijkheden. Collectief waren we zeer goed. Het is zaak om scherp te blijven. De bank is bijna leeg en de onderlinge concurrentie neemt dus toe”, meende René Versteeg. Terug

29 oktober 2000: CDW – DCO (2-0)
Opstelling: Timo Freen, Kevin de Heus (80-Jeroen Leytens), Olof Mes, Mark van Winsen, Paul Piet, Peter Straver, Matty van Leeuwen, Erik Denis, Marco Lakerveld, Eric Klarenbeek (65-Gerbert Wiegers) en Eric van Lavieren.
Scoreverloop: 3e minuut 1-0 (Mark van Winsen), 90e minuut 2-0 (Peter Straver).
Verslag: Soms valt het goed als je snel op voorsprong komt, soms kan het in je nadeel zijn. Bij CDW hield het precies het midden tussen deze twee uitersten. De ploeg kwam al na twee minuten op voorsprong, maar wist de rest van de eerste helft het initiatief niet meer in handen te krijgen. DCO had meer balbezit, maar wist daar zo goed als niets mee te doen. CDW sleepte zich zonder al te veel moeite door de eerste helft heen en kreeg via Peter Straver zelfs nog mogelijkheden op de 2-0, maar die zag zijn bal van de lijn gehaald worden. Na rust was het beeld ongeveer hetzelfde, inclusief het spel van Peter Straver, die wederom twee grote kansen niet wist te benutten. DCO liet echter niet geheel over zich heen lopen en was nog tweemaal erg dicht bij de gelijkmaker. De thuisploeg hield echter het hoofd koel en in de negentigste minuut was het dan toch raak. Het draait de laatste weken lekker bij CDW, dat toch een moeilijke start van het seizoen kende. In Wijk bij Duurstede vinden ze dat ze bij de subtop horen en zijn ze er van overtuigd dat dat ook gaat gebeuren. Momenteel straalt de ploeg in elk geval uit bij de subtop te horen, want het speelde niet goed, maar wist toch de overwinning simpel binnen te halen. “De instelling is goed,” vindt trainer René Versteeg, “Het gaat op het moment gewoon heel goed, dat moet zo blijven.

5 november 2000: Xanthos – CDW (3-1)
Opstelling: Timo Freen, Jeroen Leytens (60-Eric Klarenbeek), Olof Mes, Mark van Winsen (60-Gerbert Wiegers), Paul Piet, Peter Straver, Matty van Leeuwen (74-Ronald van Bemmel), Erik Denis, Kevin de Heus, Marco Lakerveld en Eric van Lavieren.
Scoreverloop: 5e minuut 1-0, 62e minuut 2-0, 76e minuut 2-1 (Peter Straver), 79e minuut 3-1.
Verslag: Xanthos, dat vorige week ook Zeist zonder punten naar huis stuurde, was in Amsterdam de betere ploeg. CDW kwam op het zware veld in Amsterdam geen moment in de wedstrijd. Xanthos speelde heel behoorlijk, liet zien dat er veel individuele klasse in de ploeg zat en maakte uitgekiend gebruik van de ‘off-day’ van CDW. Het was al binnen twee minuten raak voor de thuisploeg, een achterstand waar CDW eigenlijk de hele wedstrijd achteraan bleef lopen. De eerste helft kreeg de ploeg uit Wijk bij Duurstede welgeteld één goede kans, uit een verkeerde terugspeelbal van de Amsterdammers. Op het zware en zompige veld, waar Zeist vorige week ook al over klaagde, liep de ploeg van trainer René Versteeg vooral tegen zichzelf te voetballen. Misschien was het daarom nog knap dat CDW de enige kans in de tweede helft wist te benutten via een goal van Peter Straver. Het was dweilen met de kraan open, want Xanthos deed de deur op slot met het derde doelpunt. Terug

26 november 2000: ’t Gooi – CDW (0-5)
Opstelling: Timo Freen, Jeroen Leytens, Eric Klarenbeek (79-Fabio Bovo), Olof Mes, Gerbert Wiegers (61-Mark van Winsen), Paul Piet, Peter Straver, Matty van Leeuwen (75-Kevin de Heus), Ronald van Bemmel, Erik Denis en Eric van Lavieren.
Scoreverloop: 9e minuut 0-1 (Gerbert Wiegers), 26e minuut 0-2 (Ronald van Bemmel), 54e minuut 0-3 (Peter Straver), 59e minuut 0-4 (Peter Straver), 61e minuut 0-5 (Mark van Winsen)
Verslag: Invaller Mark van Winsen stond koud vijf seconden in het veld of hij had al succes. Voordat hij goed en wel de kans had om om zich heen te kijken, stond hij oog in oog met de keeper van ’t Gooi. Een doeltrap werd verlengd en voor de voeten van invaller Mark van Winsen geplaatst. Die wist wel raad met de geboden kans en schoot de 5-0 binnen voor CDW. “Volgens mij is dit een record”, zei trainer René Versteeg. “Ik heb zoiets eigenlijk nog nooit meegemaakt.” Het was een leuk einde voor CDW, dat met de 0-5 een prima wedstrijd bekroonde. Bij 0-2 brak de rust aan en in de tweede helft kwam CDW weer fel uit de startblokken. “Ik heb gezegd dat we gewoon moesten blijven voetballen,” zei Versteeg, “We kregen dan ook veel kansen. Ik moet ook zeggen dat ’t Gooi me een beetje tegenviel, ik had meer weerstand verwacht. Ze hanteerden eigenlijk voornamelijk de lange bal naar voren.” Al met al gaat het op het moment prima met CDW, want van de laatste vijf wedstrijden werden er vier gewonnen. Terug

10 december 2000: OSV – CDW (2-3)
Opstelling: Timo Freen, Jeroen Leytens (86-Pascal Jungeburt), Eric Klarenbeek (34-Mark van Winsen), Olof Mes, Paul Piet, Peter Straver, Matty van Leeuwen, Kevin de Heus, Ronald van Bemmel, Erik Denis en Eric van Lavieren.
Scoreverloop: 38e minuut 0-1 (Peter Straver), 50e minuut 1-1, 60e minuut 1-2 (Ronald van Bemmel), 68e minuut 1-3 (Peter Straver), 78e minuut 2-3
Verslag: Dat de Oostzaanse ploeg het moest hebben van agressief spel en fysiek geweld wisten de Wijkenaren al. In de thuiswedstrijd werd niet alleen verloren, ook werd bijvoorbeeld Remco Noordam zonder dat de bal in de buurt was uit het veld geschopt. Zondag speelde de thuisploeg net zo, nu was de jonge ploeg van René Versteeg wel tegen hen bestand. Eric Klarenbeek was als eerste het slachtoffer, de zelfde speler die Noordam te grazen nam zorgde er nu voor dat de Wijkse buitenspeler naar het ziekenhuis moest met een hoofdwond. Peter Straver nam sportief wraak door uit een terechte strafschop de 0-1 binnen te schieten. Na de rust schopte de Oostzaanse formatie zich naar 1-1, maar CDW liet zich niet kisten. Jeroen Leytens zette voor en Ronald van Bemmel scoorde alweer, nu de 1-2. na 25 minuten plaatste Erik Denis een bal naar Straver en hij maakte zijn tweede, 1-3 derhalve. OSV scoorde 2-3 en zocht maar vond geen gelijkmaker. “Het siert de ploeg dat ze rustig zijn gebleven en niet mee gingen doen met het harde spel. De jongens lieten zich niet provoceren. Dat is een compliment waard”, stelde René Versteeg terecht. Terug

28 januari 2001: SDO – CDW (1-1)
Opstelling: Timo Freen, Jeroen Leytens (77-Eric Klarenbeek), Olof Mes, Paul Piet, Peter Straver, Matty van Leeuwen, Marco Lakerveld, Gerbert Wiegers, Ronald van Bemmel, Erik Denis en Eric van Lavieren.
Scoreverloop: 61e minuut 0-1 (Erik Denis), 84e minuut 1-1
Verslag: Veel kon trainer René Versteeg er niet van maken. “Spelen op kunstgras en andere vriendschappelijke partijen is toch wel iets anders dan de competitie. In november en december hebben we daardoor maar sporadisch gespeeld en dat was te merken. Het was van twee kanten niet best. Wij kregen veel mogelijkheden om kansen te creëren. Dit lukte niet en de kansen die er kwamen werden gemist. Dan houdt het op.” De Wijkenaren waren wel op voorsprong gekomen. Gerbert Wiegers gaf voor en Erik Denis tikte de bal met binnenkant voet bij de eerste paal de verre hoek in. Omdat de kansen niet af werden gemaakt, bleef SDO in de wedstrijd. Tien minuten voor tijd rondde de spits een bal met het hoofd af, 1-1. “Wij mochten misschien het meest aanspraak maken op een overwinning, dit was denk ik echter de goede uitslag”, stelde Versteeg vast. Dit was ook meteen reden voor een verandering van de stemming in het veld, die direct een stuk grimmiger werd. Beide partijen trokken, duwden en gleden wat extra door, waardoor de scheidsrechter in de slotfase van de partij toch zesmaal een gele kaart tevoorschijn moest halen. Elke ploeg ontving drie kaarten in een overigens voor de rest sportieve wedstrijd. Terug

11 febrari 2001: CDW – ’t Gooi (1-0)
Opstelling: Timo Freen, Erik Denis, Gerbert Wiegers, Paul Piet, Marco Lakerveld, Eric van Lavieren (79-Eric Klarenbeek), Ronald van Bemmel, Matty van Leeuwen, Olof Mes (83-Ronald Slagmolen), Jeroen Leytens (46-Fabio Bovo) en Peter Straver.
Scoreverloop: 81e minuut 1-0 (Matty van Leeuwen)
Verslag: “Het was een hele matige wedstrijd.” Een duidelijke conclusie van CDW-trainer René Versteeg. “We hebben eigenlijk de hele wedstrijd tegen onszelf gespeeld.” Dat CDW geen echte vuist kon maken had ook te maken met de tegenstander. Vanaf het begin werd duidelijk dat ’t Gooi naar Wijk bij Duurstede was gekomen voor een punt. De eerste helft liep voor de bezoekers dan ook geheel volgens plan. Sterker nog, de enige echte grote kans was voor ’t Gooi. CDW miste vooral scherpte, waardoor de bezoekers in de wedstrijd konden blijven. Na de rust gooide Versteeg het roer om en werd het 4-3-3 systeem uit de kast gehaald. ’t Gooi kwam steeds meer onder druk te staan en CDW begon de kansen te ruiken. Toch duurde het nog tot de 82ste minuut voordat CDW via Matty van Leeuwen de 1-0 binnen wist te schieten, waarmee ’t Gooi toch nog gestraft werd voor de terughoudende wedstrijdinstelling. Voor de wedstrijd gistermiddag werd een minuut stilte gehouden wegens het overlijden van sponsor en oud-bestuurslid Harrie Hentenaar. Terug

18 febrari 2001: Quick 1890 – CDW (0-0)
Opstelling: Timo Freen, Erik Denis, Gerbert Wiegers, Paul Piet, Marco Lakerveld, Eric van Lavieren, Ronald van Bemmel, Matty van Leeuwen, Olof Mes, Fabio Bovo (80-Jeroen leytens) en Peter Straver.
Verslag: De Wijkenaren traden op een erbarmelijk slecht veld aan tegen misschien wel de beste ploeg van de afdeling. “Vooral individueel gezien”, meende René Versteeg. Van goed voetbal was door de slechte staat van de grasmat geen sprake. CDW kreeg in de eerste helft twee kansen. Eerst kopte Fabio Bovo een voorzet van Erik Denis maar rakelings naast en daarna werd een schot van Peter Straver net op tijd geblokt door een thuisspeler. In de tweede helft bleef het eenzelfde partij. CDW had de zaken organisatorisch goed voor elkaar. Timo Freen moest eenmaal reddend optreden, maar meer kansen gaven de gasten niet weg. “Als ploeg zijn we echt volwassen aan het worden. Zij zijn kwalitatief misschien sterker, maar wij als ploeg, als geheel. Verdedigend was het goed, een compliment waard. We moeten nu drie keer thuis. Met vier punten doen we mee om de strijd in de derde periode. Wie had dat verwacht?”, vroeg Versteeg zich af.
Terug

4 maart 2001: CDW – JOS/Watergraafsmeer (1-1)
Opstelling: Timo Freen, Erik Denis, Gerbert Wiegers, Ronald Slagmolen, Marco Lakerveld, Eric van Lavieren, Eric Klarenbeek (83-Jeroen Leytens), Matty van Leeuwen, Olof Mes, Fabio Bovo en Peter Straver (68-Ronald van Bemmel).
Scoreverloop: 3e minuut 1-0 (Gerbert Wiegers), 64e minuut 1-1
Verslag: “Gezien het scoreverloop hebben we twee punten laten liggen, maar als je kijkt naar het spelbeeld, dan is een gelijkspel een terechte uitslag.” Dat was de mening van CDW trainer René Versteeg na de wedstrijd tegen JOS. Bij winst was CDW gestegen naar de vierde plaats. Het mocht niet zo zijn, hoewel de club uit Wijk bij Duurstede wel heel voortvarend begon. Gerbert Wiegers liet al vroeg in de wedstrijd een uitstekend doelpunt bijtekenen. Maar de bezoekers bleven de hele wedstrijd aandringen en verprutsten vooral de eerste helft een paar zeer grote kansen. Bovendien had keeper Timo Freen weer een van zijn bekende goede dagen. Hij ranselde alles uit zijn doel. Ook de tweede helft lukte het JOS, dat overigens wel de betere ploeg was, niet om uit een normale spelsituatie te scoren. Dus moest er een penalty aan te pas komen om de stand gelijk te trekken. Terug

11 maart 2001: CDW – Vriendenschaar (1-1)
Opstelling: Timo Freen, Erik Denis, Gerbert Wiegers, Ronald van Bemmel, Ronald Slagmolen, Mark van Winsen, Eric Klarenbeek, Matty van Leeuwen, Olof Mes, Fabio Bovo (72-Sander Hummel) en Peter Straver (60-Patrick Dijkstra).
Scoreverloop: 28e minuut 1-0 (Fabio Bovo), 59e minuut 1-1
Verslag: (Wijkse Courant 14 maart 2001)
Wijkenaren overleven slotfase met tien man
CDW en Vriendenschaar in evenwicht
(door Jeroen Brouwer)
Vroeger was alles beter; vroeger spatten de vonken er bij een onderling treffen tussen CDW en Vriendenschaar van af. Vroeger stonden er rond de duizend mensen rond het veld bij de Lekderby. Zondag was de partij lang mat. Pas in de slotfase durfden de gasten aan te zetten. CDW was een kwartier voor tijd met tien man komen te spelen. De Culemborgers profiteerden hier niet van. Het werd 1-1. “Een goede uitslag,” meende trainer René Versteeg.
De Wijkenaren waren in de tweede helft al meer in de verdediging gedrukt. Een foute pass leidde een counter in van de tegenstander. De spits zocht handig het duel op met voorstopper Ronald van Bemmel. De CDW-er trok en de spits liet zich gewillig ter aarde vallen. Het neerhalen van een doorgebroken speler werd bestraft met een rode kaart voor de ongelukkige van Bemmel. Daarvoor was de gelegenheidsdefensie van de thuisploeg nog niet echt in gevaar geweest. Eerstejaars senior Ronald Slagmolen speelde goed als vervanger van Paul Piet en de voormalige spits Mark van Winsen verving de rechtsachter Eric van Lavieren goed. De twee afwezigen waren op vakantie. Van Bemmel deed de geschorste Marco Lakerveld even vergeten. Samen met Olof Mes en keeper Timo Freen werd Vriendenschaar het scoren lang belet.

Rode kaart 
Pas na de rode kaart zetten de gasten echt een beetje aan. De ploeg kreeg ook verschillende kansen. De Wijkenaren zaten er conditioneel bijna doorheen en lieten steekjes vallen. Voorin was Peter Straver al met een blessure naar de kant gegaan en het vasthouden van de ballen was zodoende moeilijk. De druk werd met de 1-1 stand steeds groter. Vriendenschaar kreeg wel kansen, maar daar waar de gaten groter werden stond steeds keeper Timo Freen. Hij veroverde dit seizoen eindelijk een vaste plaats en sleepte ook deze keer de ploeg erdoor. Een winst voor de gasten zou ook onverdiend zijn geweest. In de eerste helft was CDW het gevaarlijkste. Door de afwezigheid van de drie verdedigers had Versteeg gekozen voor een systeem met drie spitsen. “Met Fabio Bovo, ook al eerstejaars, Eric Klarenbeek en Peter Straver moesten we hun opbouw onder druk zetten. Zo hoopten we de verdediging te ontlasten. Verder wisten we dat bij hun nog wel eens mensen de duels willen ontzien. Daarom wilden we voor veel duels zorgen met de hoop dat we zo een overwicht konden krijgen.” Het plan slaagde de eerste helft redelijk goed, het was de thuisploeg die de kansen kreeg. Voorzetten van Klarenbeek en Gerbert Wiegers werden door Straver steeds verlengd. Helaas was er niemand om de ballen in te tikken.
Redding
Rond het half uur was er dan wel iemand; Fabio Bovo. Wiegers gaf voor. De verdediging van Vriendenschaar verwerkte de bal niet goed. Straver was er als de kippen bij en kopte de bal voorlangs. Bovo stond goed opgesteld en kon vrijstaand de bal simpel het lege doel intikken tot 1-0. Wiegers was daarna dicht bij de 2-0. Een corner werd weggekopt, door hem opgevangen en richting de bovenhoek getrapt. Met een hand redde oud-CDW keeper Vincent Grizell op tijd. Na de pauze was er een stormloop van Vriendenschaar te verwachten. CDW nam echter het initiatief. Eerst lobte Straver een bal over Grizell heen, een polletje deed deze echter net naast het doel belanden. Een minuut later dolde Klarenbeek in zijn eentje de verdediging. Hij speelde drie man door de benen, maar werd net voordat het echt gevaarlijk werd onderuit getikt. Langzaam maar zeker kwam Vriendenschaar. Onder leiding van de Wijkenaren Joost Kooijman en Ruud Onink, zij wilden helemaal niet verliezen, drong de ploeg steeds meer aan. Het doelpunt was echter miraculeus te noemen. In een overvol strafschopgebied werd een aanvaller onderuit gehaald. Iedereen dacht aan een penalty, de arbiter zag er echter geen kwaad in.

Middenstip 
In het tumult van protesterende spelers viel de bal stil. Iedereen twijfelde totdat een spits de bal richting het doel punterde. Geen enkele Wijkse speler lette nog op en de bal viel in het doel. De scheidsrechter wees naar de middenstip, niemand bij de thuisploeg leek het te begrijpen, maar het was wel 1-1. In de slotfase overleefde CDW de strijd met tien man. “Maar een overwinning voor hen zou onverdiend zijn geweest. Wij waren de eerste helft wat gevaarlijker en zij de tweede helft. Een gelijkspel is dan de meest logische uitslag”, stelde Versteeg vast. “Met zo’n gehavende ploeg is dat zo slecht nog niet. Het collectief was goed, de invallers hebben het goed gedaan. Dan zie je toch dat we in de breedte redelijk sterk zijn.” Zijn ploeg gaat nu nog voor de derde plaats en de derde periode. “We doen nog steeds mee. Iedereen verliest punten aan elkaar. HFC staat bovenaan en Quick tweede. Een stuk of drie ploegen strijden nu om de derde plaats. Volgende week zijn in ieder geval van Lavieren en Piet weer terug. Ons spel gaat ook weer de goede kant op en dat is het belangrijkste van allemaal.

18 maart 2001: CDW – Zeist (4-1)
Opstelling: Timo Freen, Erik Denis (45-Jeroen Leytens), Gerbert Wiegers (60-Paul Piet, 65-Wouter Hummel), Ronald van Bemmel, Ronald Slagmolen, Eric van Lavieren, Eric Klarenbeek, Matty van Leeuwen, Patrick Dijkstra, Fabio Bovo en Peter Straver .
Scoreverloop: 12e minuut 1-0 (Peter Straver), 20e minuut 2-0 (Peter Straver, 40e minuut 3-0 (Fabio Bovo), 73e minuut 3-1, 83e minuut 4-1 (Peter Straver).
Verslag: (Utrechts Nieuwsblad 19 maart 2001)
CDW luistert feest op met klinkende zege
(door Eldert Kuiken)
Nel van Leeuwen-Hofman had de CD met “Eye of the tiger” nog nauwelijks uit de ghettoblaster gehaald of “Hey Baby” kon er al in. De opzwepende hit uit de Rocky-cyclus had zijn werk als moderne voetbalmars gedaan. CDW begon agressief en Peter Straver bezorgde CDW met zijn vijftiende treffer van het seizoen een droomstart tegen Zeist. En om dat te vieren liet Nel de hitmix van Cooldown Café uit de draagbare donderdoos dreunen. Het is precies de start die Hans van Weelden vreesde en waar René Versteeg bij zijn jongens op had aangedrongen. Het vervolg is dan voorspelbaar. Nog drie keer zou de blikkerige housebeat voor een feest der herkenning op de tribune zorgen. Een gepriegel voor Nel, dat wel, maar de geluidsinstallatie weigerde na de feestavond voor vrijwilligers dienst. Dan maar zo, het volstond voor het merendeel van de toch ruim tweehonderd belangstellenden. Van Weelden zal de top 40-hit niet meer kunnen aanhoren. Zijn aanvankelijke optimisme werd snel overstemd door de bittere realiteit. Zeist, dat toch een goede serie had neergezet na de winterstop “liet zich de kaas van het brood eten”. De paars-witten kregen nog wel de eerste kans, maar werden vervolgens overklast door de blauw-roden. Straver en de zijnen waren met een 3-0 ruststand nog mild. Ook voor doelman Sander Kloos een hard gelag. “We waren niet scherp. Natuurlijk was het even zoeken , zonder John van Someren in de spits. Daardoor schoof aanvoerder Marcel Martens door en misten we zijn balvastheid op het middenveld. Maar belangrijker was dat we onze duels niet wonnen.” Het verschil tussen beide tweedeklassers leek daardoor groot. Waar de gastheren elkaar soepel vonden, passten de gasten met het puntje van hun tenen. Voor Kloos was er geen houden aan. Gerbert Wiegers combineerde Matty van Leeuwen vrij en diens voorzet knikte Straver bekeken in de verre hoek: 1-0. Tien minuten later vond Wiegers zelf Straver. Ineens, dwars door de trage Zeister defensie. De lange topschutter voorzag de beweging van Kloos en had aan een kort tikje genoeg: 2-0. Links van Straver blonk Fabio Bovo uit. Het zal de hartstochtelijke supporter van FC Utrecht sterken in zijn keuze voor CDW. Want eigenlijk zou hij liever zijn FC aanmoedigen, bij PSV. Maar het vertrouwen dat Versteeg in de jonge aanvaller uitsprak, gaf de doorslag. En terwijl Utrecht in Eindhoven een oorwassing kreeg, kon Bovo in Wijk bij Duurstede juichen. Op aangeven van Straver was de 3-0 voor hem. Zeist had er niets tegenover gesteld. Daar kwam na de thee verandering in. Met de 3-0 op het bord en de 7-0 van de uitwedstrijd nog in gedachten leek de ploeg van Versteeg het wel best te vinden. Alsof de punten, zo belangrijk in de strijd om de nacompetitie, al binnen waren. Alsof het feest, waarop de selectiespelers eens per jaar de lasten en lusten van de vele vrijwilligers voor hun rekening nemen, alsnog voor kortsluiting in de benen zorgde. Zeist daarentegen leek de overblijfselen van een beachparty in het Zeister clubhuis uit de benen te hebben gespeeld. Het zand was uit de machine, leek het. Invallers Aziz Melouki, niet in de basis omdat hij te laat was, en Erwin van Ooyen kregen goede kansen. Om ook daadwerkelijk tot scoren te komen had Zeist echter de hulp van Timo Freen nodig. De sluitpost stuurde de muur weg, toen Egon den Hartog op dertig meter van het doel een vrije trap mocht nemen. Maar diens diagonale pegel was voor de zwevende Freen onbereikbaar. Het was stil op de tribune, terwijl langs de zijlijn hier en daar een Zeistenaar opveerde vanonder zijn paraplu. Sjarlo Galmo, de geslepen diamant van de ploeg, schitterde met flitsende acties. Net als Straver heeft Galmo een enorme actieradius. Maar waar Straver zijn ploeg sterker maakt, komt Galmo in zijn ploeg niet uit de verf. De dansende rasta kan het niet alleen. Probeert dat ook niet, maar in het samenspel met bijvoorbeeld stand-in spits Martens zit weinig muziek. Pas vlak voor tijd, toen Straver op aangeven van Bovo al voor 4-1 had gezorgd, kwam Galmo oog in oog met Freen. Zijn keuze, een krul richting kruising, verried zijn klasse. Maar uit het resultaat sprak de desillusie: de bal zeilde over. Het was het laatste wapenfeit. Versteeg mag blijven hopen volgend seizoen met zijn nieuwe ploeg, Hercules, in de eerste klasse op CDW te stuiten. Kloos houdt het er maar op dat de afstraffing een incident was. “We zijn toch echt te goed om te degraderen. Als we maar voor elkaar willen werken, zoals in de tweede helft.” Dat de Zeister beachparty wellicht zwaarder had gewogen dan het vrijwilligersfeest in Wijk, noemde Kloos klikklare onzin: “Dat maakt niks uit. Of ze nou in het dorp zitten of in de kantine.

25 maart 2001: Blauw wit – CDW (0-0)
Opstelling: Timo Freen, Jeroen Leytens (59-Olof Mes), Gerbert Wiegers, Ronald van Bemmel, Ronald Slagmolen, Eric van Lavieren, Eric Klarenbeek, Matty van Leeuwen, Patrick Dijkstra (63-Mark van Winsen), Fabio Bovo en Peter Straver (81-Remco Noordam).
Verslag: Uit bij het fysiek sterke Blauw Wit een punt halen lijkt altijd mooi. Maar voor de Wijkenaren had er misschien wel meer ingezeten. De eerste helft bleek al dat de ploegen aan elkaar gewaagd waren. De Amsterdamse corners zorgden in het begin voor wat dreiging. De gasten hadden echter grip op de partij. Een vrije bal van Gerbert Wiegers werd door Peter Straver doorgekopt en Matty van Leeuwen kon binnenschieten. De middenvelder ging iets te gehaast te werk en miste. Na de thee was de eerste grote kans wederom voor CDW. Mark van Winsen was de keeper al voorbij, maar zag zijn inzet op de doellijn weggetrapt worden. Aan de andere kant was ook een Wijkenaar gevaarlijk: Olof Mes. De vleugelverdediger punterde de bal bijna in eigen doel. Timo Freen kon nog net redding brengen. Het einige moment van echte opwinding kwam in de tweede helft, toen de rechterverdediger van de Amsterdammers met een zware overtreding Jeroen Leytens blesseerde en een rode prent van de arbiter voorgetoverd kreeg. De man-meer-situatie wist CDW niet uit te spelen. “De 0-0 was toch wel een terechte uitslag. Het zegt misschien wel genoeg dat zij het met gejuich begroetten. De komende weken worden spannend voor ons”, zei René Versteeg. Terug

1 april 2001: DCO – CDW (1-3)
Opstelling: Timo Freen, Olof Mes, Gerbert Wiegers, Marco Lakerveld (61-Mark van Winsen), Ronald van Bemmel, Ronald Slagmolen, Eric van Lavieren, Matty van Leeuwen, Fabio Bovo, Peter Straver en Remco Noordam (71- Eric Klarenbeek).
Scoreverloop: 17e min. 0-1 (Remco Noordam), 26e min. 0-2 (Remco Noordam), 44e min. 2-1, 77e min. 1-3 (Fabio Bovo)
Verslag: CDW deed wat het moest doen tegen DCO. Eerder dit seizoen werd er ook al gewonnen van de ploeg uit Haarlem en ook deze keer trok CDW aan het langste eind. In een degelijke wedstrijd zette de ploeg uit Wijk bij Duurstede DCO met 1-3 aan de kant. Vooral de eerste helft deelde CDW de lakens uit en kwam het al snel op een 2-0 voorsprong. Vlak voor rust kwam DCO nog wel terug, maar in de tweede helft beslisten de bezoekers het duel met een goal van Fabio Bovo. Met deze overwinning deed CDW goede zaken, zowel voor de stand als voor de periodetitel. Zowel HFC Quick als Xanthos lieten punten liggen en dat betekent dat CDW aansluiting vindt bij de top vier. “We richten ons nog volledig op de derde plek,” aldus trainer René Versteeg. “We doen het ook nog uitstekend voor de derde periode. Maar de derde plek geeft waarschijnlijk ook nog recht op een plek in de na-competitie.” Genoeg kansen nog voor CDW, maar makkelijk zal het niet worden. Want ondanks dat de ploeg de komende twee wedstrijden thuis speelt, zijn de tegenstanders niet misselijk. Eerst komt de directe concurrent Xanthos op bezoek en daarna komen de Koninklijken van HFC naar Wijk bij Duurstede. Terug

8 april 2001: CDW – Xanthos (2-0)
Opstelling: Timo Freen, Olof Mes (75-Patrick Dijkstra), Gerbert Wiegers, Marco Lakerveld (90-Ronald Slagmolen), Ronald van Bemmel, Paul Piet, Eric van Lavieren, Matty van Leeuwen, Fabio Bovo, Peter Straver (46-Mark van Winsen) en Remco Noordam.
Scoreverloop: 45e min. 1-0 (Peter Straver), 80e min. 2-0 (Fabio Bovo)
Verslag: (Wijkse Courant 11 april 2001)

Xanthos aan de kant gezet, CDW dichterbij nacompetitie
door Jeroen Brouwer
Wijk bij Duurstede – Weinig mensen dichtten René Versteeg en zijn ploeg een kans toe om in de top van de tweede klasse mee te draaien. Zelfs de trainer van de Wijkenaren ging uit van een leerseizoen. Inmiddels zijn alle plannen bijgesteld. De nacompetitie kwam zelfs in beeld. In het kader van de derde periode was Xanthos uit Amsterdam één van de grote concurrenten. Na zondag ligt de nadruk op was; CDW won verdiend met 2-0.
Een van de kenmerken van de stille opmars van de voetbalhoofdmacht was misschien wel de aantocht van enkele talenten. De 19-jarige spits Fabio Bovo bijvoorbeeld. Als eerstejaars senior timmerde hij goed aan de weg, de spits veroverde zelfs een basisplaats. De technische leiding schonk hem veel vertrouwen en Bovo betaalde dit terug met doelpunten. De laatste weken scoorde hij menige treffer, zondag nam hij de belangrijke tweede goal van CDW voor zijn rekening.

Goede actie
Het was wel onder het motto driemaal is scheepsrecht. Binnen een tijdsbestek van vijf minuten had hij twee kansen verprutst. Matty van Leeuwen maakte een goede actie en gaf goed voor. Bovo kwam inlopen maar was net een tikje te laat. Hij stond weliswaar op de doellijn, maar zijn lichaam hing te ver achterover. De bal vloog daardoor over het doel. Enkele minuten later kon de spits vrij inkoppen, de inzet ontbeerde de juiste richting. Met nog ongeveer vijftien minuten te spelen was het dan wel raak. De Wijkenaren kregen een halve kans, maar de keeper bracht redding ten koste van een corner. Xanthos kon de corner niet echt wegwerken. De bal belandde aan de rechterkant van het veld alwaar Gerbert Wiegers er als de kippen bij was om deze op te vangen. Wiegers keek goed en produceerde een afgemeten voorzet. Deze kwam in de loop van Bovo die geen moment aarzelde en de bal in één keer inschoot. De Amsterdamse keeper was kansloos; 2-0 en het was definitief beslist. “Hij had al veel eerder moeten scoren, hij kreeg opgelegde kansen”, bekritiseerde verdediger Eric van Lavieren terecht. Ook Versteeg dacht er zo over. “Maar niet alleen Fabio hoor, Remco Noordam kreeg aan het begin van de tweede helft ook een aardige kans. Met 1-0 bleven zij er in geloven. Xanthos heeft al eerder laten zien dat het bij een 2-0 achterstand de brui er aan geeft. Dit was ook nu zo.

Rommelig
In de eerste helft was de thuisploeg, dik in blessuretijd op 1-0 gekomen. Hoewel de gasten na enkele minuten al op 0-1 hadden kunnen komen, tussenkomsten van keeper Timo Freen en Van Lavieren voorkwamen dit, was de strijd speltechnisch rommelig te noemen. De arbiter liet lang doorgaan en CDW kreeg nog een corner. Bovo draaide deze van rechts in. Een Amsterdamse verdediger kon de bal, dankzij uitstekend doorzetten van Ronald van Bemmel, niet wekoppen. De bal stuiterde verder en bij de tweede paal kopte Peter Straver zijn zestiende seizoensgoal binnen, 1-0. Na de pauze kwam Straver niet meer terug. een trap op zijn voet was hem noodlottig geworden. In deze periode kwam echter nog een winst naar boven: de Wijkse ploeg liet zich niet terugdringen en pakte de zaken goed georganiseerd aan. De gasten speelden een kansloze partij. Slechts een individuele actie joeg het publiek nog even schrik aan, maar de echte mogelijkheden waren voor de thuisploeg. De verdubbeling was dan ook terecht en bracht drie hele belangrijke punten in het laatje.

Verloren
Door deze overwinning zijn de Wijkenaren een stapje dichterbij een plaats in de nacompetitie gekomen. De Amsterdammers waren een van de concurrenten hiervoor. De Wijkenaren voerden de ranglijst voor de derde periode aan met drie punten voor op Xanthos, tien om zeven punten. Daar tussenin stond nog Blauw Wit met acht punten. DCO kon daar nog boven komen. Zij speelden pas drie wedstrijden en haalden zes punten. “DCO heeft vandaag verloren van Blauw Wit en die vallen – denk ik – nu net als Xanthos af”, hoopte de trainer. Een tweede mogelijkheid tot het behalen van de felbegeerde extra competitieronde is de derde plaats op de ranglijst. De belangrijkste titelkandidaat, HFC, haalde namelijk al een periode binnen. Mocht deze ploeg kampioen worden, dan gaat deze prijs naar de nummer twee. “Dat wordt waarschijnlijk Quick en die heeft er al een. De periode van HFC gaat dan naar de nummer drie op de eindrangschikking. Hierbij is ook Blauw Wit onze grootste concurrent.
Goede organisatie
“Het spel was misschien niet best, maar we gaan in deze situatie dan ook niet voor de schoonheidsprijs”, vertelde Versteeg. “Aan het begin van het jaar hadden we niet verwacht zo ver te komen. Nu we hier echter staan gaan we er wel vol voor. In de eerste helft speelden we niet goed in de organisatie en kregen zij wat kansjes, de 1-0 was dan misschien ook wel tegen de verhouding in. In de tweede helft stond alles perfect, dat is meer dan een compliment waard.” De formatie is nu, in de tijd dat er geoogst gaat worden, goed in vorm. “Ja, je ziet het aan onze invallers. Mark van Winsen valt in en doet het goed, net als Patrick Dijkstra. Onze wissels zijn gewoonweg geen verzwakking. En dan heb ik het niet eens over de mensen die vandaag niet bij de groep zaten, zoals Bob van Leeuwen of de spelers die niet gespeeld hebben, zoals Eric Klarenbeek. We hebben een sterke groep, we moeten het ook met zijn allen doen.

16 april 2001: CDW – Kon. HFC (0-3)
Opstelling: Timo Freen, Patrick Dijkstra, Gerbert Wiegers (83-Bobby van Leeuwen), Ronald Slagmolen (46-Eric Klarenbeek), Ronald van Bemmel, Paul Piet, Eric van Lavieren, Matty van Leeuwen, Fabio Bovo, Mark van Winsen en Remco Noordam (87-Jeroen Leytens).
Scoreverloop: 28e min. 0-1, 86e min. 0-2, 90e min. 0-3.
Verslag: De Wijkenaren hadden nog twee kansen op de nacompetitie: via de derde plaats of via de derde periode. Deze partij was nog voor de tweede peride. De Haarlemmers stonden bovenaan, maar kwamen gezien de goede reeks van de thuisploeg enigszins bevreesd naar de Lekstad toe. Eerder dit seizoen werd er al verloren van de Koninklijken, CDW wilde dat in de thuiswedstrijd recht zetten. Gedeeltelijk is dat gelukt, want CDW speelde een heel behoorlijke wedstrijd. Maar de keerzijde van de medaille was het verlies. In de eerste helft liet HFC echter zien de betere te zijn. De thuisploeg dekte iets te ruim en de 0-1 was gezien het spelbeeld niet echt onterecht. In de tweede helft trok de ploeg van René Versteeg van leer. Het team creëerde in de eerste 25 minuten enkele grote mogelijkheden. Alle kansen bleven helaas voor het thuispubliek onbenut. Fabio Bovo dacht van dichtbij de grootste kans binnen te werken, maar de kaas werd op de doellijn van zijn brood gegeten. De gasten profiteerden en speelden alles uit naar 0-3. “We hebben ze voor het grootste deel goed bij weten te houden. Zij waren echter net iets leper, iets slimmer. Dat deed ons de das om”, concludeerde Versteeg. Terug

22 april 2001: Vriendenschaar – CDW (1-0)
Opstelling: Timo Freen, Patrick Dijkstra, Gerbert Wiegers, Olof Mes (70-Mark van Winsen), Ronald van Bemmel, Paul Piet, Eric van Lavieren, Matty van Leeuwen, Fabio Bovo, Peter Straver en Remco Noordam (81-Bob van Leeuwen).
Scoreverloop: 63e min. 1-0
Verslag: De ploeg uit Wijk kon zichzelf in het zadel helpen door de Lekderby winnend af te sluiten. Maar ook al stond Vriendenschaar lager op de ranglijst, onderlinge wedstrijden zijn altijd lastig. De eerste helft hielden de gasten de pot goed dicht. In aanvallend opzicht schoot Remco Noordam op de lat en werd Fabio Bovo een duidelijke strafschop onthouden. De dreiging van de thuisploeg lag vooral in de lange ballen van achteruit. Tijdens de thee waarschuwde René Versteeg zijn verdedigers voor de lange ballen, dat mocht echter niet baten. De keeper verzond een lange bal, waarop de verdediging van CDW niet goed ingreeg. Timo Freen stompte de bal eerst nog weg, maar een aanvaller kon deze over de keeper heen in het lege doel lobben tot 1-0. Versteeg: “Noordam moest eigenlijk twee minuten later 1-1 maken maar verzuimde dat. We zijn afgetroefd op onze eigen sterke punten, met name de agressiviteit. Dat moet zondag echt beter willen we de nacompetitie halen.

29 april 2001: CDW – Blauw Wit (1-4)
Opstelling: Timo Freen, Patrick Dijkstra, Gerbert Wiegers, Olof Mes (46-Erik Denis), Ronald van Bemmel, Paul Piet, Eric van Lavieren, Matty van Leeuwen, Fabio Bovo (54-Mark van Winsen), Peter Straver en Remco Noordam (67-Eric Klarenbeek).
Scoreverloop: 3e min. 0-1, 40e min. 0-2, 54e min. 0-3, 65e min. 1-3 (Ronald van Bemmel), 77e min. 1-4
Verslag: Na het teleurstellende verlies tegen Vriendenschaar vorige week, moest CDW zorgen dat het alert bleef en geen punten te laten liggen tegen grote concurrent Blauw Wit. Vorige week had de ploeg bij winst op Vriendenschaar de tweede periode kunnen pakken, nu moest het winnen om de derde plek te kunnen behalen. Aan een gelijkspel zou de ploeg genoeg hebben, maar het mocht niet zo zijn. Op eigen terrein ging de ploeg van trainer René Versteeg met 4-1 onderuit tegen de Amsterdammers. “Dit is een absolute anti-climax,” vertelde Versteeg teleurgesteld. “Je gaat je afvragen hoeveel kansen we wel niet nodig hebben. Er is vanavond feest, maar ik weet niet of ik ervan kan genieten.” Versteeg verlaat CDW na dit seizoen om trainer te worden bij Hercules, dus is dit verlies extra zuur. “Ik was graag anders weggegaan bij deze club, maar het mocht niet zo zijn,” zei de trainer. “Maar ik kan in ieder geval terugkijken op twee mooie en leuke jaren.