~Verslag uit de krochten van het amateurvoetbal~

CDW’ers,

Voor veel jongens en meisjes is het een droom om profvoetballer te worden. Helaas is dat maar voor een heel klein percentage voetballers weg gelegd. maar ook een stapje lager is het spelen voor een vertegenwoordigend elftal een hele prestatie.

Voetballen in het eerste is een eer, je behoort tot de beste spelers van jouw stad of dorp. Nu weten waarschijnlijk niet veel mensen dit, maar CDW heeft bij de heren twee vertegenwoordigende elftallen. Op de zaterdag én de zondag.

Dit verhaal gaat over iets minder bekende zondagafdeling. En voordat u verder leest moet u weten: dit zijn niét de beste spelers van Wijk bij Duurstede. CDW Zondag 2 is een club mannen van begin 20 tot ver boven de… ik weet eigenlijk niet eens hoe oud de oudste écht is. Afijn, het is belangrijk om dat uit de wereld te hebben. Dit zijn niét de beste spelers van Wijk bij Duurstede… integendeel.

Wanneer Dorestad vaak nog rustig ligt te slapen of bij ligt te komen van een avondje Maleborduurstraat, speelt het vertegenwoordigende elftal van de zondag zijn wedstrijden. Niet in de 2e klasse, zoals de zaterdagafdeling. Zondag 2 van CDW speelt zijn wedstrijden in de 7e klasse van het amateurvoetbal. En dat doen ze niet onverdienstelijk. Op dit moment staan ze fier aan kop in de competitie, in een poule vol met streekgenoten zoals S.V.F. / Aurora / D.E.V. en Saestum.

CDW Zondag heeft zijn zaakjes goed op orde. Zo hebben wij het geluk dat Hans Spee al onze thuiswedstrijden voor zijn rekening neemt als leidsman. Erg prettig want vind maar eens een scheids die elke 2 weken naar dit stelletje anti sporters wil komen kijken, laat staan dat hij de fluit wil hanteren bij een groep van 11 spelers die zich structureel misdragen wanneer ze tussen de lijnen stappen.

Ook langs de lijn zijn we goed voorzien. Wim van de Bilt vormt als trouwe grensrechter samen met hans het arbitrale duo vanuit onze kant en in tegenstelling tot de rest van het elftal: Wim en Hans zijn wel sportief, rechtvaardig en eerlijk.

Na de wedstrijd draaien we zelf de kantine en zorgen we er voor dat de penningmeester (een functie die tot voor kort door onze eigen aanvoerder werd ingevuld) elke maandag glimlachend naar de kas kan kijken. Onze gele rakkers worden elke week getapt door Arnold en zodra Hans het zweet van de intense wedstrijd heeft afgespoelt onder de douche stapt hij net zo lachend achter de bar om ons net zo lang te voeren totdat een zondagmiddag wandeling in het bos met moeders de vrouw een haast onmogelijke opgave wordt.

Wanneer we na uitwedstrijden bij ‘de sponsor’ belanden is het helemaal drama en zorgen we er structureel voor dat we alle credits die we thuis nog hadden, verbruiken.

Nu het er op lijkt dat we dit seizoen nog wat wedstrijdjes mogen gaan spelen, lijkt het ons een goed idee om de CDW’ers mee te nemen in alle belevenissen van dit uitzonderlijke team. Want waar de zaterdag een flinke schare aanhang heeft langs de lijn, heeft het niet toestaan van publiek geen enkele invloed gehad op de bezoekersaantallen op zondag.

Zoals bij elk voetbalteam in Nederland staat ook deze groep bol van de excentrieke karakters. Van de keepers (alle keepers zijn een beetje gek), de sloper als laatste man, de eeuwige vedette die denkt dat hij de middencirkel niet uit hoeft, maar wel de vrije trappen opeist, de spits die maar oog heeft voor 1 ding (de goal en niets anders dan de goal),  tot aan de altijd ziek zwak en misselijke bankzitters: alle 20 man binnen deze selectie hebben een eigen verhaal. Wel hebben ze allemaal wat met elkaar gemeen: ze vinden zichzelf de beste, de rest heel slecht en het ligt nooit aan hemzelf.

De komende maanden zullen we jullie meenemen richting de ontknoping van de competitie. Uiteraard praten we al sinds de eerste winstpot van dit seizoen over de platte kar. Want kampioen, dat worden we elk jaar zo meent men. Het zal ook dit jaar naar alle waarschijnlijkheid weer niet gaan lukken, maar de weg ernaartoe is absoluut het lezen waard.

Een verslag van CDW Zondag 2 zal niet vol komen te staan met voetbaltechnische analyses. Het uurtje (en voor de laatkomers 10 minuten) voor de wedstrijd en de derde helft in de kantine of bij de sponsor Café de Malle Molen zijn vaak minstens zo interessant als de 90 minuten zelf. Het zal dus een verzameling zijn van anekdotes van de zaterdagavond, een opsomming van blunders al voor vertrek of aankomst bij het sportpark, vergeten schoenen, hoogtepunten van onze pot voetbal en sterke verhalen over de derde helft. Als deze verslagen het niveau van ons spel evenaart is de kans groot dat we na het eerste verslag geen ruimte meer krijgen op de CDW website, maar dan hebben we het, net als elke zondag op het veld, toch geprobeerd.

Aanstaande woensdag staat onze eerste training van het nieuwe jaar op het programma. Maar ook dit jaar zal het weer een onmogelijke opgave worden om fit aan de herstart van de competitie te verschijnen. Het streven is dan ook enkel dat we in ons tenue passen, dan zijn we al een heel eind. Het zal mij benieuwen aangezien er meer afmeldingen waren dan aanmeldingen.

Wanneer de eerste pot gespeeld gaat worden is nog niet helemaal duidelijk maar het wordt ongetwijfeld 90 minuten vol verbazing over het niveau, frustratie richting tegenstander, scheidsrechter en beslissingen over de opstelling. Kortom: we hebben er zin in!

Sportieve groet, D